Mr. R. Meelker van Marree en Dijxhoorn bespreekt in PIV-Bulletin 2014, 3 de uitspraak van de Hoge Raad van 18 april 2014.
Centraal stond in die zaak de vraag of verzekeraar Interpolis wel terecht een redelijk vermoeden mocht hebben dat haar verzekerde tegenover haar verzekeringsfraude pleegde en dus gerechtvaardigd een persoonlijk onderzoek liet instellen. Het gerechtshof kwam in een 44 overwegingen tellend arrest tot de conclusie dat Interpolis dat niet kon en oordeelde vervolgens ook dat het onderzoeksrapport niet als bewijsmiddel mocht worden gebruikt. Het hof vond dat pas na een grondig en of structureel gebrek aan medewerking een persoonlijk onderzoek ingesteld mag worden. De HR liet dat oordeel in tact. Mr. Meelker stelt hierbij kritische kanttekeningen.